شایع ترین علت زخم پا، نارسایی عروقی می باشد که ۷۵٪ موارد ناشی از نارسایی مزمن وریدی است.
مشخصات زخم های بالینی پا، بر اساس علت زخم ها تعیین شده و علائم بستگی به منشاء وریدی یا شریانی بودن مشکلات دارد.
ظاهر زخم به صورت زخم های باز و ملتهب است که گاهی ترشح وجود داشته یا روی زخم با دلمه های تیره و سخت پوشیده شده است.
زخم های شریانی معمولا کوچک، مدور و عمیق بوده و در نوک انگشتان دست و پا میان انگشتان ایجاد می گردد و دردناک می باشد.
نارسایی مزمن وریدی با دردهای مبهم و احساس سنگینی مشخص می شود. زخم ها نسبتا دردناک بوده و معمولا در قسمت داخلی و خارجی قوزک پا به وجود آمده که بزرگ و سطحی و با ترشح فراوان است. ادم و تغییر رنگ اطراف زخم شایع بوده و به درمان جواب می دهند.
برای انجام درمان باید ابتدا علت زخم مشخص شود.
کمک به ترمیم زخم: شستشو با آب ولرم و صابون ملایم، پرهیز از وارد آمدن ضربه، استفاده از پوتین های محافظتی.
بهبود تحرک جسمی: به راه انداختن بیمار بعد از بر طرف شدن عفونت و شروع بهبودی زخم.
بهبود تغذیه کافی: رژیم سرشار از پروتئین، ویتامین Cو A، آهن و روی.
از استعمال پدهای حرارتی، بطری آب گرم و یا حمام داغ اجتناب شود زیرا گرما باعث افزایش نیاز بافت به اکسیژن و جریان خون می شود. استفاده از پدهای گرمایی در بیماران دیابتی به دلیل کاهش حس اعصاب، باعث سوختگی پوست می شود.